Επειδή πλέον, οι Γενικές Απεργίες που εξαγγέλλει κάθε τόσο (2-3 μήνες είναι η περίοδος) η ΓΣΕΕ, θυμίζουν τις εκδρομές-περιπάτους που μας πήγαιναν στο σχολείο κάθε αρχή του μήνα.
Επειδή δεν πιστεύω ότι γίνονται (από την πλευρά αυτών που τις εξαγγέλλουν, όχι των συμμετεχόντων) για να ασκήσουν πραγματικά πίεση, αλλά για να δικαιολογούν τον ρόλο και την ύπαρξη τους ως εργατοπατέρων. Και για να εκτονώνουν την αγανάκτηση των από κάτω, σαν τη βαλβίδα στη χύτρα, για να μην σκάσει το καζάνι. Αν ήθελαν, μέσα στο τελευταίο διάστημα, είχαν πάμπολλες ευκαιρίες να καλέσουν σε Γενική Απεργία, σε συμπαράσταση συγκεκριμένων κλάδων που απεργούσαν, γενικεύοντας το κλίμα αντίδρασης και αντίστασης.
Επειδή πλέον, το Γενική Απεργία με ταρατατζούμ, πύρινους λόγους, νταούλια και ζουρνάδες και μετά πορεία-περίπατο στο κέντρο, δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα, κανένα αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον δε, με τις μικρές συμμετοχές που καταγράφονται μετά το διήμερο 19-20 Οκτώβρη του 2011 - μαζική συμμετοχή τότε που είχε επιτευχθεί και συνέπεια του "Συντάγματος" που ήταν ακόμα πρόσφατο.
Το μόνο που προσφέρουν, είναι "μέτρημα δυνάμεων" σε όσους επιθυμούν να μετράν τα κουκιά τους, και σε εμάς να λέμε ότι "κάναμε πάλι το καθήκον μας, τι παραπάνω να κάνουμε, ξέρεις, αυτό, εκείνο."
Είμαι μηδενιστής, γκρινιάρης, απαισιόδοξος, ηττοπαθής;
Κάθε άλλο.
Παρά την απέχθεια μας για την ΓΣΕΕ, το @konservokouti μας θα κλείσει και θα απεργήσει.
Η απόφαση τελικά ψήθηκε: ΤΕΤΑΡΤΗ 6/11/13 το @konservokouti ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΠΕΡΓΙΑΣ. (παρά τις αντιρρήσεις μας για τους περιπάτους της ΓΣΕΕ)
— «Κονσερβοκούτι» (@konservokouti) November 5, 2013
Γιατί, συναποφασίσαμε ότι το νόημα της μαζικής συμμετοχής είναι σημαντικότερο από το ότι καλεί η ΓΣΕΕ.
Όμως, αδέρφια, δεν μπορώ να πάω σε άλλη μια πορεία-περίπατο ή στη χειρότερη, επιτάφιο.
Δεν θέλω άλλη μια φορά να φάω χημικά για να νιώσω αγωνιστής.
Έχουμε κολλήσει στην ποντικοπαγίδα απεργία-πορεία στο κέντρο-χημικά-σπίτι.
Πρέπει πλέον να δράσουμε αλλιώς.
Πώς;
- Αποκεντρωμένα: Αντί για μια "Μεγαλειώδη" πορεία στο κέντρο, για να έχουν να λένε οι εργατοπατέρες για την επιτυχία τους, πολλές μικρές σε όλες τους Δήμους της Αθήνας, αν είναι δυνατόν δε κάθε γειτονιά.
- Ενημερωτικά: Οργάνωση ομάδων παρέμβασης, έξω από πολυκαταστήματα, σούπερ μάρκετ, εμπορικά κέντρα που να μιλάνε στον κόσμο, να του λένε για την απεργία, για το νόημα της, να προσπαθούν αν αποτρέψουν (όχι με τσαμπουκάδες βέβαια αλλά) με πειθώ τον κόσμο από το να καταναλώσει εκείνη την ημέρα.
- Συλλογικά: Αντί για τα αγωνιστικά ούζα και τσίπουρα σε μεζεδοπωλεία και ταβέρνες, όπου με τον τρόπο μας κάνουμε πιο δύσκολο (για να μην πω εξαναγκάζουμε, υπάρχει πάντα και η ατομική επιλογή και ευθύνη) εργαζόμενους να δουλέψουν σε μέρα απεργίας γιατί "θα έχει δουλειά, αν είναι να λείψεις αυτή την ημέρα, μην ξανάρθεις" που μπορεί να πει ο εργοδότης, οργανώνουμε συλλογικές κουζίνες σε πλατείες, πάρκα, γειτονιές.
- Με ατομική ευθύνη: Δεν καταναλώνουμε τίποτα, αν είναι δυνατόν. Δεν πάμε σούπερ μάρκετ, δεν παραγγέλνουμε delivery, πολύ περισσότερο, δεν πάμε για ψώνια (ρούχα, έπιπλα, λοιπά τζιβιτζιλίκια) σε μέρα απεργίας. Να περνάμε το μήνυμα ότι παραλύουν τα πάντα - και όσοι δεν απεργήσουν ή δεν αφήνουν τους εργαζόμενους τους να απεργήσουν, να έχουν μηδενικό τζίρο.
Παρόλαυτα, δεν παροτρύνω κανέναν, μα κανέναν να ΜΗΝ κατέβει αύριο. Μακάρι η απεργία να είναι μαζική, μαχητική, με τεράστια συμμετοχή και να πιέσει τους εργατοπατέρες (αλήτες, λέρες) προς την κατεύθυνση της Γενικής Απεργίας Διαρκείας ή έστω σε συχνότερες και μεγαλύτερες.
Και τότε να πω με μεγάλη ευχαρίστηση, ότι το πρώτο μισό το κειμένου αυτού, λέει μαλακίες.
Το δεύτερο μισό, ισχύει ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της αυριανής Γενικής Απεργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου